Hoe is onze scouts ontstaan? Wanneer was dat en door wie? Waarom zijn wij "Damiaan"-scouts? Het zijn vragen waarover we meer nadenken bij jubilea. Naar aanleiding van ons 55-jarig bestaan proberen we de geschiedenis van onze groep te herontdekken en openbaar te maken.
Het begon allemaal bij een zekere "Gust". August Boschmans (1902-2005) was een uit Aarschot afkomstige amateur-archeoloog. Tussen 1909 en 1916 woonde hij in Schaarbeek en vermoedelijk kwam hij daar voor het eerst in contact met het pas ontstane scouting. "Hoe", "wat", "waar" en "waarom" zit nog diep in de duisternis van de geschiedenis, maar wat we wel weten is dat "Gust" in 1937 verhuisde naar Holsbeek. Twee jaarna zijn verhuis stichtte hij de "Hagelandse Voortrekkers", een intussen verdwenen scoutsgroep uit Attenhove, een wijk in Holsbeek. Het was in deze groep dat een jonge Jan Van Malcot (1933-2006) zich aanmeldde en de scoutsmicrobe te pakken kreeg.
In de –volgens de gegevens van het Koninklijk Meteorologisch Instituut (KMI)– warme zomer van 1957 brengt Jan Van Malcot enkele Wilselse kinderen bijeen. Ze "wisten niet wat te doen" en dus leidde Jan enkele pleinspelen. De volgende dag sprak men af om samen brood te gaan bakken en er werd ook gepland om eens te gaan roeien in Horst. Het duurde niet lang of er waren een 40-tal kinderen van 6 tot 14 jaar die regelmatig samenkwamen. Dit kleine initiatief zou uitgroeien tot de Damiaanscouts die we vandaag zijn.
Samen met pastoor Gustaaf Vrebos (1913-1999) zat men rond de tafel om de oprichting van een parochiale jeugdbeweging te bespreken. Aansluiting bij een groter geheel was nodig om te voorzien in de noden. En er moesten lokalen gevonden worden, want men verhuisde nogal vaak.
Pastoor Vrebos was voorstander van de oprichting van een chirogroep in Wilsele. Iets wat vanuit het aartsbisdom aangemoedigd werd. Maar Jan Van Malcot was een scout in hart en nieren en hij stond erop dathet een scoutsgroep werd. Uiteindelijk gaf de pastoor toe en mocht men zich officieel gaan laten registreren als scoutsgroep bij het "Vlaams Verbond der Katholieke Scouts" (VVKS) in 1958. Jan Van Malcot werd niet onze eerste groepsleider. Nee, die eer liet hij aan zich voorbij gaan en zijn vriend Jan Organe werd de eerste groepsleider.
Men koos toen in 1958 bij de oprichting voor de naam "Damiaanscouts". Deze keuze was controversieel, want het was gebruikelijk dat men voor een scoutsgroep de naam van de patroonheilige van de parochie waaraan men verbonden was koos. Toch kwam er geen Sint-Agathascouts. De keuze voor Damiaan was een persoonlijke keuze voor Jan Van Malcot. Op 3-jarige leeftijd verloor hij zijn vader en hij werd in feite opgevoed door de zusters van de jongensschool in de Bosstraat. Daar leerde hij de figuur van pater Damiaan kennen. Damiaan was toen noch heilige, noch zalige. Hij was slechts een man om te bewonderen om zijn daden. Het "in de voetsporen van pater Damiaan treden" komt naar boven in het embleem op onze scoutsdas: een voetsporen met daartussen de pijl. "Wij gaan op tocht, samen, en immer vooruit."
